Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας!...

Το σημερινό κείμενο είναι μία από τις πιο δημοφιλείς παλαιότερες συμμετοχές και συνεργασίες μου στον διαδικτυακό τόπο της Πέτρας τον "Πιο πιστό φίλο του σκύλου"  (εδώ θα βρείτε και τα σχόλια της ανάρτησης). Πρόκειται για την συνεργασία μου με τη Σοφία ΜΒ πάνω σε μια προσπάθεια να μιλήσουμε για την αγάπη με την βοήθεια των δισσών λόγων, για τους οποίους θα βρείτε μία πολύ καλή παρουσίαση από τον φίλο Μαζεστίξ . Από εκείνον άλλωστε εμπνευστήκαμε την ιδέα!

  Πρόλογος: Γλαύκη.  Όταν η αγάπη νικά τη διαφορετικότητα… Ένας ύμνος, για μένα, από την παιδική λογοτεχνία για τη δύναμη της αγάπης! Η αγάπη προς τον Άλλο, όποιος κι αν είναι αυτός! Είναι εκείνη που όχι μόνο γκρεμίζει τα τείχη του διαφορετικού, αλλά αναδεικνύει και στηρίζει αυτά τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά που έχουν και τα δύο μέρη μέσα από την αποδοχή, το θαυμασμό και τον απόλυτο σεβασμό.

Ενάντια στον ναρκισσισμό, το βόλεμα, το «σιγουράκι», την απληστία, την αδιαφορία, τον εγωισμό και την απάθεια, την υποκρισία, την ανηδονία, τη μοναξιά, το φόβο και … την ψυχρή λογική!!! Μια ιστορία που την απολαμβάνουμε με τους μαθητές μου…
Να μια αγάπη που δε σε προδίδει ποτέ!!! Σοφία, αν θες, έλα να κάνουμε διάλογο για την αγάπη μέσα από τη λογοτεχνία. Έλα, γιατί μια αγάπη μάς σώζει… (Σίγουρα μέσα από τα αποσπάσματα η ιστορία χάνει αρκετή από την ομορφιά της, όμως δε γινόταν αλλιώς!)
_________________________________
«Στο μεγάλο λιβάδι είχε φυτρώσει μια ψιλόλιγνη λεύκα […] Όλοι τη θαύμαζαν για τη λυγεράδα, την κορμοστασιά της και προπαντός για την ασημένια της τη φορεσιά […]
Ολομόναχη, λοιπόν, χωρίς φίλους, συλλογιζόταν»
«Τόσο περήφανο άλογο δεν είχε ξαναπατήσει στο λιβάδι […] Πήγε να σπάσει η καρδιά της, όταν το άσπρο άλογο σταμάτησε εκεί κοντά κι ο καβαλάρης το έδεσε στον κορμό της.»
«Και τότε η λεύκα χαρούμενη που επιτέλους πια την άκουσε το άσπρο άλογο απάντησε:
Το καθετί πάνω στη γη έχει τη γλώσσα του. Και είναι οι γλώσσες που για να τις μάθεις χρειάζεται να τις σπουδάζεις χρόνια και χρόνια. Υπάρχουν όμως κι ένα σωρό άλλες γλώσσες. Για να τις καταλάβεις αυτές φτάνει μόνο να θέλεις να τις καταλάβεις, να δώσεις προσοχή σ’ αυτόν που προσπαθεί να σου μιλήσει.»
«Όμως ένα πρωί το άλογο δε φάνηκε.
[…] - Πάει, με τον καιρό θα με ξεχάσει το άσπρο άλογο, συλλογιζόταν κι η καρδιά της βάραινε σαν σίδερο.
[…] Μια νύχτα που η παγωνιά είχε ξαφνιάσει όλη τη φύση και το άλογο τουρτούριζε απ’ το κρύο, μα που το κρύο και η παγωνιά μες στην καρδιά του ήταν πιο αβάσταχτα, πήρε τη μεγάλη απόφαση:
Δεν το αντέχω άλλο, θα σπάσω το σκοινί. Η λεύκα με χρειάζεται και τη χρειάζομαι κι εγώ.»
«Για δες, τι παράξενη, τι αταίριαστη αγάπη είναι πάλι και τούτη. Πάει, χάλασε ο κόσμος. Ένα άλογο με μια λεύκα. Ας γελάσω…
Σήκωσαν ψηλά τα μάτια τους και είδαν να περνά ένα μαύρο κακομούτσουνο σύννεφο.
Θα τρέξω να πω τα νέα και στα άλλα σύννεφα πίσω από τους λόφους, για να γελάσουμε με την ψυχή μας.» «Περίπατο εγώ; Εγώ είμαι δέντρο. Το ξέχασες, καλό μου άσπρο άλογο; Τα δέντρα μένουν ριζωμένα στην ίδια θέση.
Το ξέρω, μένουν ακίνητα, γιατί ποτέ κανένα δε δοκίμασε να περπατήσει. Μα είμαι σίγουρο πως μαζί μου θα κάνεις λίγα βήματα απόψε. Θα είσαι το πρώτο δέντρο που περπάτησε στη γη.»
«Και μια απ’ αυτές τις νύχτες να σου πάλι ο φίλος τους το ολοστρόγγυλο φεγγάρι τριγυρισμένο από εκατομμύρια αστέρια.
Σας έφερα το δώρο σας […] ένα κόκκινο σακούλι […] Μέσα του έχει μια μαγική χρυσόσκονη!
Διαλέξτε: Θέλετε να ζήσετε σαν άλογα ή σαν λεύκες;
[…] Σ’ ευχαριστούμε , φεγγαράκι, για το δώρο σου, μα προτιμάμε να μείνουμε όπως είμαστε. Είμαστε τόσο ευτυχισμένοι.
[…] Για μας η αγάπη μας είναι τόσο ταιριαστή! Κι έτσι θα μείνουμε εκείνη λεύκα, άλογο εγώ.»
«Τρελό από ενθουσιασμό χειροκροτούσε το φεγγάρι […]
Κι ήταν εκείνη η μόνη νύχτα που το φεγγάρι ξέχασε να συνεχίσει το ταξίδι του στον ουρανό.»



__

_____________________
Εσύ, μπορείς να αγαπήσεις το διαφορετικό, εκείνο που μιλάει μια αλλιώτικη γλώσσα από τη δική σου; Ή σε τρομάζει;

Σοφία: Όσο ελκυστικό και ενδιαφέρον κι αν φαίνεται το διαφορετικό, δεν μπορεί μια αγάπη μεταξύ εντελώς διαφορετικών ανθρώπων να κρατήσει. Αν ο ένας είναι λεύκα, θα θέλει να βγάλει πιο βαθιές ρίζες και να πετάξει μεγαλύτερα κλαδιά. Η λεύκα δεν φιλοδοξεί να περπατήσει. Ούτε και θα μπορούσε άλλωστε. Κι αν ο άλλος είναι άλογο θα θέλει να τρέχει μακριά, να σκίζει τον άνεμο, να σημαδεύει με τις οπλές του τους κάμπους.

Το πολύ – πολύ να καθίσει κάτω απ΄ τη σκιά της λεύκας για λίγο για να ξαποστάσει. Μα θα ‘ναι ένα μικρό διάλειμμα. Πώς να δεθεί για πάντα εκεί; Πώς να καταπνίξει τη φύση του; Και – κακά τα ψέματα – η φύση των ανθρώπων δεν αλλάζει. Πόσο λάθος κάνουμε όταν προσπαθούμε να αλλάξουμε τον άλλο, να τον φέρουμε στα νερά μας, να τον κάνουμε ίδιο με μας; Γιατί αυτό συμβαίνει συνήθως… στην αρχή ενθουσιαζόμαστε γιατί ένας διαφορετικός από μας άνθρωπος, με άλλες καταβολές, άλλο επίπεδο, άλλους προσανατολισμούς, άλλες προσλαμβάνουσες μας προσφέρει καινούργιες εμπειρίες.

Μα ο άνθρωπος αισθάνεται τελικά καλύτερα μέσα στην ασφάλεια της οικειότητας, μέσα σε γνώριμες καταστάσεις και συνεννοείται καλύτερα με ανθρώπους με τους οποίους έχει κοινές αντιλήψεις. Ποιος μας καταλαβαίνει άραγε καλύτερα; Είναι, λες, η δύναμη της αγάπης τόσο μεγάλη που μπορεί να καλύψει τέτοιες μεγάλες διαφορές; Τα ετερώνυμα έλκονται, μα τα ετερώνυμα συγκρούονται κιόλας με ανυπολόγιστες ζημιές. Ασφαλώς κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλο, αλλά για να έχει διάρκεια η αγάπη πρέπει να υπάρχουν κάποιες βασικές κοινές συνισταμένες.

Κι εκείνα τα κακομούτσουνα μαύρα συννεφάκια δε ρίχνουν βροχή αλλά δηλητήριο με κάθε ευκαιρία. Κι επειδή δε ζούμε μόνοι μας στον κόσμο …«εσύ κι εγώ μόνοι πάνω στη γη»…μια χαρά μεθοδικά και σταθερά την κάνουν τη δουλειά τους τα συννεφάκια και αποστραγγίζουν τον όποιο ενθουσιασμό. Λεύκα και άλογο: ασύμβατη αγάπη και καταδικασμένη!

Γλαύκη: Ποιος είπε όμως ότι η αγάπη συμβαδίζει με τη λογική; Είναι πέρα, κι έξω και παραπάνω από αυτή. Όταν συμβαίνει, τον πρώτο λόγο τον έχει η καρδιά, η οποία δεν υποτάσσεται σε φυσικούς ή ανθρώπινους νόμους, κανόνες, κοινωνικές τάξεις, κουλτούρα, ηλικία, χρώμα, γλώσσα…

Ναι, στην αρχή υπάρχει ενθουσιασμός, όμως είναι σίγουρο ότι προέρχεται μόνο από την ελκυστικότητα που εκπέμπει το διαφορετικό, από την επιθυμία να εξερευνήσουμε το «ξένο»; Ή και από την αυτόματη (ίσως ενστικτώδη), μη αντιληπτή άμεσα, αναγνώριση στοιχείων στον άλλο, με τα οποία αισθανόμαστε να υπάρχει ταύτιση ή ότι λειτουργούν συμπληρωματικά προς εμάς; Αυτά τα κοινά στοιχεία ή όσα αλληλοσυμπληρώνουν τα δύο μέρη είναι που δρουν καταλυτικά ενάντια στα τείχη της διαφορετικότητας, μειώνουν το «χάσμα», εξισορροπούν την αλληλεπίδραση και θεμελιώνουν την αγάπη.

Η αγάπη, στηριζόμενη στα όσα προτάσσει η καρδιά και στα στοιχεία ένωσης και σύμπνοιας που αντιλαμβάνεται ο νους, οδηγεί τους ανθρώπους στο θαυμασμό, την αποδοχή και το σεβασμό του ενός προς τον άλλο. Όταν αυτά συνυπάρχουν, πώς είναι δυνατό να θελήσει ο ένας να επιβάλει την αλλαγή στον άλλο, προς ίδιον όφελος; Αποδέχομαι τον άλλο σημαίνει τον δέχομαι όπως είναι. Τον χρειάζομαι γι’ αυτό που είναι. Σέβομαι τις επιθυμίες, τις ανάγκες, τις απόψεις του. Εν τέλει, αφού τον θαυμάζω, για μένα θα στέκει επάξια στο ύψος των δικών μου ματιών.

Η λεύκα αναγνώριζε τη λαχτάρα του αλόγου να τρέχει ελεύθερο μακριά, να καλπάζει χαρούμενο και δε σκέφτηκε ούτε στιγμή να το κρατάει δέσμιο κοντά της. Έτσι, κι εκείνο γύριζε πάντα και τη συντρόφευε καθισμένο στα πόδια της. Εκείνη απολάμβανε το λίκνισμα στο απαλό αεράκι και τους μικρούς νυχτερινούς περιπάτους μαζί του. Ο καθένας ήταν ο εαυτός του και οι δύο βρήκαν τρόπους να είναι μαζί χωρίς κανένα μέσο επιβολής ή πίεσης. Χρειάζονταν ο ένας τον άλλο, γιατί τους ένωνε η αγάπη.

Επίσης, είναι τελείως διαφορετικό να συμβάλλει κάποιος στην ανάπτυξη του άλλου, αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο τα θετικά του χαρακτηριστικά, ωθώντας τον με τρυφερότητα και κατανόηση να κάνει ένα βήμα παραπέρα, που ίσως ποτέ δε θα το τολμούσε από μόνος του. Αυτό μόνο αγάπη αποπνέει…

Όσο για τα κακομούτσουνα μαύρα συννεφάκια μπορούν να ρίχνουν όσο δηλητήριο θέλουν, εδώ ρίχνουν και σε συμβατές αγάπες, μόνο και μόνο από ζήλια! Από αυτά δε γλιτώνεις, οπότε κρατάς μια μεγάλη πολύχρωμη ομπρέλα και τ’ αφήνεις στη μιζέρια και την κακομοιριά τους μέχρι να βαρεθούν και να φύγουν... Λεύκα και άλογο: γιατί όχι, μια συμβατή και γεμάτη ελπίδες αγάπη! Ίσως, μια πιο αληθινή και βαθιά αγάπη μέσα από τα δύσβατα μονοπάτια που καλείται να περάσει!









21 σχόλια:

  1. Όλα αυτά που διάβασα με συγκίνησαν πολύ. Ο αγώνας της αγάπης.... Μου αρέσει πολύ η τοποθέτησή σου Γλαύκη και σε πολλά με βρίσκει σύμφωνη, αλλά τείνω περισσότερο στις απόψεις της Σοφίας. Γιατί όπως λες χρειαζόταν ο ένας τον άλλο και τους ένωνε η αγάπη, αλλά τελικά πιο είναι πιο δυνατό; Η αγάπη των τόσο διαφορετικών ή η φύση τους;Σκέφτομαι ότι ακόμα και σε μια συμβατή αγάπη, όταν υπάρχει απόσταση χιλιομετρική τα πάντα φθείρονται γιατί αυτόν που αγαπάς τον θέλεις δίπλα σου σε στιγμές, αυτές καθορίζουν το χρόνο. Όταν εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να τον έχεις τι γίνεται; Και επιπλέον σκέφτομαι ότι σε μια θύελλα το άλογο δεν μπορεί να μείνει με τη λεύκα -όσο και να το θέλει- κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του.Μερικές φορές θεωρώ ότι η αγάπη δεν είναι αρκετή για να κρατήσει μαζί δυο ανθρώπους του ίδιου μήκους, πόσο μάλλον ανόμοιους..... Πω!!! με προβληματίσατε τώρα. Πως γίνεται να είμαι ανάμεσα στις δυο σας;Να θέλω να παλέψω για το ασυμβίβαστο, αλλά να συμβιβάζομαι;
    Καλή εβδομάδα να έχετε :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν η αγάπη είναι αμοιβαία, θεωρώ ότι είναι παντοδύναμη. Η αγάπη που υπάρχει για να προσφέρει και δεν αποζητά ανταλλάγματα. Αυτή είναι η ειλικρινής και βαθιά αγάπη. Σε άλλη περίπτωση έχουμε ένα είδος ναρκισσισμού, οπότε χάνει πολλή από την δύναμή της. Τότε δεν αντέχει στις δυσκολίες. Σήμερα ειδικά ο ναρκισσισμός και ο ατομισμός είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας, με αποτέλεσμα μια τέτοια αγάπη να φαίνεται ουτοπία κι άπιαστο όνειρο, μια και πρέπει να υπερβείς αυτό το υπερτονισμένο Εγώ!
      Δεν είμαι καμιά "παλαιολιθική", για να έχω αυτή την άποψη, αλλά έτσι το αισθάνομαι και ευτυχώς άπειρα ζευγάρια το έχουν αποδείξει, όπως φυσικά και το αντίθετο. Έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργεί ο καθένας ή με το πώς μεγάλωσε.
      Αναγκάζεται κανείς να συμβιβάζεται, διότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρει άνθρωπο που να σκέφτεται έτσι και παράλληλα να υπάρξει αντίστοιχο συναίσθημα μεταξύ τους. Μην ξεχνάμε επίσης ότι ο άνθρωπος δεν αντέχει εύκολα την μοναξιά, οπότε είναι αναμενόμενοι πολλοί συμβιβασμοί.
      Καλή εβδομάδα και σε σένα κι ευχαριστώ για την επίσκεψη!!!

      Διαγραφή
  2. Εντάξει το μόνο που μπορώ να πω είναι να υποκλιθώ στην έκφρασή σας Γλαύκη μου.
    Με συγκινείτε.....! και μένα και όλους. Με απόψεις και αισθήματα προχωρημένα και γεμάτα ανθρωπισμό και ομορφιά τέτοια που να τιμούν τη ζωή.
    Καλό βράδυ καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ, Γιάννη μου, για τα πολύ ζεστά σου λόγια!
      Προσπαθώ τα λόγια μου να τα κάνω πράξη καθημερινά, κάποιες φορές τα καταφέρνω κι άλλες όχι όπως θα επιθυμούσα!
      Καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  3. Μέσα απ' αυτή τη συνεργασία, βγήκε μια υπέροχη αλληγορία για την αγάπη. Είναι απ' τα διλήμματα που δεν έχουν απάντηση, ο καθένας δίνει τη δική του εκδοχή, μα δεν υπάρχει σωστό-λάθος. Προβληματίζει, γοητεύει και αφήνει στον αναγνώστη να δώσει το δικό του τέλος...
    Εύχομαι να συνεχιστούν αυτές οι συνεργασίες.
    Καλό βράδυ Γλαύκη μου και καλή εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την συνεργασία αυτή την απόλαυσα πάρα πολύ και είμαι ευτυχής που την είχα!
      Πράγματι όλο αυτό έγινε τότε, για να προκληθεί ένας γόνιμος διάλογος, όπως κι έγινε. Ο καθένας πράττει κατά βούληση και σύμφωνα με τις αξίες που έχει.
      Καλή εβδομάδα, Μαρία μου!

      Διαγραφή
  4. Το 'πες και το 'κανες, Γλαύκη, και σ' ευχαριστώ που ανέδειξες την παλιά μας συνεργασία μέσα από το σπιτάκι σου. Πραγματικά με τιμάς! Θυμάμαι ότι είχε γίνει πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση και στης Πέτρας, όμως τελικά οι αληθινές σχέσεις δεν μπαίνουν σε καλούπια, δε χωράνε σε στερεότυπα, κάποτε τα ασύμβατα γίνονται συμβατά, άλλες φορές πάλι όχι.
    Μου άρεσε όμως που παρουσιάσαμε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις πάνω σε ένα θέμα και αφήσαμε και τους άλλους να τοποθετηθούν. Ήταν πολύ δημιουργικό!
    Σ' ευχαριστώ και καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορείς να σχολιάσεις ελεύθερα όπου θέλεις και σ' αυτή την ανάρτηση, αφού είναι και δική σου δουλειά.
      Θεωρώ ότι είναι η καλύτερη προσπάθεια γραπτού λόγου που έχω κάνει διαδικτυακά και μια εξαιρετική συνεργασία! Θα ήθελα πολύ να προσπαθούσαμε και πάλι με άλλο αντικείμενο.

      Αν ετοιμάσεις ιστορία για τον καφενέ, θα στην αναρτήσω, αν το θέλεις. Θα το κάνω με μεγάλη χαρά!
      Καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  5. Αααα με άρεσε πολύ το εγχείρημά σας, το είχαμε κάνει κι εμείς σε ένα μάθημα στη σχολή. Δεν ξέρω παιδιά εγώ δεν τα αναλύω αυτά τα πράγματα, άμα σε βρει η αγάπη σε βρήκε. Όλα γίνονται όταν υπάρχει αμοιβαιότητα. Αν θέλουν και οι δύο να προσπαθήσουν το θαύμα γίνεται!

    Καλημέρα κορίτσια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' αυτό πιστεύω κι εγώ, Χριστίνα μου!
      Το θέμα είναι να σε βρει και να είναι αμοιβαίο! Μόνο αυτό και τόσο σπάνιο δυστυχώς!
      Καλή εβδομάδα, κορίτσι!

      Διαγραφή
  6. Τη θυμάμαι την ανάρτηση ! Το σχόλιο μου τότε δεν θυμάαμι ...πάω να το θυμηθώ :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χεχε ήρθα πάλι, χαμογελαστή φυσικά. γιατί πάλι τα ίδια θα έγραφα!
      Δεν αλλάζω εγώ παιδί μου!
      Εκεί ! Να αποδείξω ότι και τα αταίριαστα μπορούν να συμπορευτούν!
      Δεν μπορώ να περιορίζομαι από τη λογική ...όσο ρεαλίστρια κι αν προσπάθησε να με κάνει τούτη η ζωή!
      Φιλιά πολλά μάτια μου!
      Καλή εβδομάδα :)))

      Διαγραφή
    2. Έχεις πολύ πλάκα, μπουκλωτό!!!
      Ταξιδεύουμε σε ουτοπικούς κόσμους, κορίτσι μου;;;
      Η αγάπη δεν έχει λογική, έχει ψυχή κι ελευθερία!!!
      Άμα δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε!!!
      Φιλιά ολούθε και σε σένα (σε αντιγράφω... χεχε)!!!
      Καλή εβδομάδα!!!

      Διαγραφή
    3. Το μπουκλωτό αν και κουρασμένο απόψε ( δημιουργούσε για τη Mia Petra ☺) χαμογελά ξανά... να κάτι τέτοια μου παίρνουν και κούραση και νεύρα....

      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
    4. Τι; Τι της έφτιαχνες;
      Είναι μήπως έκπληξη;
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  7. Λατρεύω αυτό το παραμύθι!
    Και τώρα λάτρεψα και την ιδέα του διαλόγου! Υπέροχη.
    Δυο απόψεις που δεν μπορείς να τις σκεφτείς ξέχωρα...
    Στην πράξη τις περισσότερες φορέ νικούν τα κακομούτσουνα συννεφάκια, αλλά δεν μου πάει η καρδιά να τα αφήσω να κάνουν κουμάντο!
    Στην ουσία, λέω πως στεριώνουν εκείνοι που έχουν κοινές καταβολές, αλλά μπορεί να εξελίχθηκαν διαφορετικά, ή εκείνοι, που αν και με διαφορετικές καταβολές ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο...
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που το λένε αγάπη!
      Το κλειδί βρίσκεται στο τι θα φέρει η ζαριά της ζωής και στο πόσο είσαι διατεθειμένος να δώσεις τον εαυτό σου στο καλό που θα σου φέρει αυτή η ζαριά!!!
      Καλή εβδομάδα να έχεις κι εσύ, Αλεξάνδρα μου!!!

      Διαγραφή
  8. 10 Δεκεμβρίου 2013: "Γι αυτό έχω λατρέψει εγώ -και!- τις "άστεγες καταληψίες" μου... Γιατί είσαστε εκλεκτές, μια και μια!! Πολύ με συγκίνησε αυτή η ανάρτηση και σας ευχαριστώ όλους σας πάρα πολύ, ιδιαιτέρως την Γλαύκη και την Σοφία!! Φιλάκια πολλά κορίτσια μου!! :))"..

    Πόσο νερό κύλισε στο μύλο της γνωριμίας μας από τότε και πόσο συγκινημένη νιώθω σήμερα! Τελικά ωραίο πράγμα οι συνεργασίες κορίτσια μου, ε; Πολλά φιλιά και στις δυο σας και πάντα τέτοια :)) Γλαύκη, σου έχω πει ότι η συγκεκριμένη ανάρτηση, εξακολουθεί να διαβάζεται σταθερά από τους αναγνώστες στο blog μου, έναν χρόνο και, μετά! Αυτό από μόνο του λέει πολλά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι μεγάλη μας τιμή να μάς διαβάζουν ακόμη και τώρα, μετά από έναν χρόνο!
      Τι θα κάναμε χωρίς εσένα, το έχεις σκεφτεί;
      Φιλιά, καλό μου Πετροκόριτσο!!! :)))

      Διαγραφή
  9. Με καταπλήξατε! Πολύ μου άρεσε αυτού του είδους ο διάλογος.Οι αντίθετες απόψεις να τεκμηριώνονται τόσο άψογα.......ναι να το κάνετε και σε άλλα θέματα.
    Η δική μου άποψη; Ναι η αγάπη μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε αταίριαστες προσωπικότητες, όπως έχουμε μάθει να τις χαρακτηρίζουμε, αλλά τι είναι αταίριαστο;;
    Το θέμα είναι ότι για να υπάρξει τέτοια αγάπη πρέπει ο άνθρωπος να έχει ξεπεράσει την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία του.......Και ανάμεσα σε ταιριαστούς πάλι δεν στεριώνει η αγάπη όταν πιστεύεις στα μαύρα συννεφάκια και τους δίνεις πρόσβαση στη ζωή σου. πόσο μάλλον στους αταίριαστους!
    Πολύ όμορφη δουλειά το ξαναγράφω
    Ευχαριστώ που με προσκάλεσες και δεν το έχασα και αυτήν τη φορά
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που ήρθες!
      Μου αρέσουν πολύ αυτού του είδους οι συζητήσεις για πολλά θέματα! Με ενδιαφέρει ν' ανταλλάσσω απόψεις με άλλους, διότι έτσι πιστεύω ότι πλουτίζεται ο άνθρωπος και βγαίνει έξω από το μικρό "Εγώ" του!!! Μόνο έτσι μπορεί να έρθει σε επαφή με πολλές πλευρές ενός αντικειμένου και παράλληλα να δώσει κάτι στους άλλους που πιθανόν να μην το έχουν δει ακόμη!
      Σ' ευχαριστώ θερμότατα για την επίσκεψη και τον ενθουσιώδη σχολιασμό σου!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.