Ζωή δίχως έμπνευση είναι ζωή κενή...

Ζωή δίχως έμπνευση είναι ζωή κενή, δίχως πνοή. Το "φύσημα" μέσα μας είναι σε έλλειψη (καθώς κάτι τέτοιο σημαίνει η ίδια η λέξη). Όταν υπάρχει, αισθάνεται κανείς εσωτερικά μια ψυχική και διανοητική ευφορία, οπότε η ζωή έχει ουσία. 

Με μια τέτοια πνοή όλες οι αισθήσεις απολαμβάνουν τις ομορφιές που έχει η ζωή να προσφέρει, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να είναι ζωντανός και δημιουργικός σε κάθε του βήμα. Πλάθει αντίστοιχα ομορφιά και αρμονία στο σπιτικό του, στην εργασία του, στις συναναστροφές του με τους άλλους. Αν το καλοσκεφτούμε, γι' αυτό δεν ήρθε στη γη; Ή όχι;

Στη σημερινή πραγματικότητα η ζωή κατέληξε ασφυκτική, ακριβώς γιατί ο άνθρωπος έπαψε σε μεγάλο βαθμό να "αναπνέει". Σταμάτησε να έχει ισορροπημένη επαφή και ανταλλαγή με το περιβάλλον του, καθώς εγκαταλείπει κάθε δημιουργική αλληλεπίδραση και λειτουργεί με κενό, μηχανικό, τρόπο.

Φυσικό επακόλουθο αυτής της πορείας είναι ο μαρασμός του πνεύματος μα και του σώματος. Έτσι, μην απορούμε για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία μας πλέον. 

Πηγή έμπνευσης μπορούν να είναι πάρα πολλά ερεθίσματα που δέχεται ο άνθρωπος καθημερινά, όμως αν εκείνος δεν είναι έτοιμος να δεχτεί την αλλαγή που θα επέλθει μετά την έκθεσή του σ' αυτά, τότε παραμένει στάσιμος. Με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Ποια είναι αυτά που σας εμπνέουν, που σας δίνουν την αίσθηση ότι μπορείτε να "πετάξετε", σας προκαλούν να δώσετε το δυναμικό σας στο μέγιστό του;

 

Ο κόσμος μιλάει, μα για ποιο πράγμα;

Η ιδέα του τίτλου προήλθε από ένα μουσικό κομμάτι που ακολουθεί στη συνέχεια. Το ίδιο προκάλεσε σκέψεις απανωτές μα διόλου ευχάριστες. Όλα ξεκίνησαν από ένα άλλο τραγούδι του ίδιου νεανικού συγκροτήματος, το οποίο μου αφιέρωσε το νεαρότερο μέλος της οικογένειας. "Μαμά, άκουσε..." συνηθίζει να λέει για πολλά και διάφορα, αφού πολύ συχνά ανταλλάσσουμε μουσικές επιλογές και όχι μόνο, καθώς συζητάμε για πάρα πολλά θέματα επίσης.

Έτσι, λοιπόν, οφείλουμε να ακούμε τι μας λένε ή τι θέλουν να μας πουν αλλά πολύ περισσότερο να αφουγκραστούμε την ανάγκη τους σε κάθε περίπτωση. Να ακούμε με ανοιχτά αυτιά μεν αλλά και ανοιχτό πνεύμα και καρδιά. 

Συνήθως, οι γονείς απαιτούν να τους ακούνε τα παιδιά και το αντίθετο πάει περίπατο. Μένουν στις οδηγίες και δεν ενδιαφέρονται για το τι σκέφτονται και πώς αισθάνονται εκείνα. Ως εκπαιδευτικός όλα αυτά τα χρόνια που εργάζομαι κοντά στους μικρούς φίλους βλέπω την τεράστια ανάγκη τους να τους ακούσει κάποιος, να τους νιώσει. Πιστεύω ότι πολλοί γονείς τον ελάχιστο χρόνο που αφιερώνουν σ' αυτά - μέσα στις άπειρες υποχρεώσεις και τη μεγάλη τους κούραση - δεν τον αξιοποιούν εποικοδομητικά αλλά κυρίως διεκπεραιωτικά, χάνοντας την πολύτιμη ανταλλαγή, πάντα όμως σε βάρος των παιδιών.  Στις σχολικές τάξεις αναγνωρίζει κανείς με ευκολία ποια παιδιά έχουν ουσιαστική επαφή με τους γονείς τους και ποια όχι. 

Το πρόβλημα είναι ότι οι νέοι γύρω από την ηλικία των 20 ετών (δε συζητώ για τους μικρότερους, γιατί με τρομάζει περισσότερο η συνέχειά τους...) μεγάλωσαν με τα περισσότερα εφόδια (υλικά και πνευματικά) όσο καμία άλλη γενιά, με πολλά μηνύματα για τα δικαιώματα του ανθρώπου, την προστασία του περιβάλλοντος, τη διαφορετικότητα και την αποδοχή της, την ισότητα των πολιτών και, και ,και... Άκουσαν πολλά, πάρα πολλά και... τελικά ρίχθηκαν σαν αμνοί στη βία σε όλες της τις μορφές. Βία από παντού και για τόσα πολλά!

Δε θα πω περισσότερα, ίσως στα σχόλια (αν υπάρξουν), αφού έχω γράψει διάφορα εδώ μέσα κατά καιρούς για σχετικά θέματα. Ας μιλήσουν, λοιπόν, οι στίχοι των δύο τελευταίων μουσικών κομματιών μέσα από τους ίδιους τους νέους μια και τους αφορά πρώτιστα  ετούτο το παρόν (με το παράλογο και το αποκρουστικό που το διακατέχει).

@ Το κομμάτι που ακολουθεί πρώτο είναι αυτό που μου αφιερώθηκε και ξεκινάμε πιο ήπια:

@ Τα δύο επόμενα έχουν πολύ ενδιαφέροντες στίχους και νομίζω σε πολύ καλή μετάφραση... Και όταν η Eurovision (2021) έχει να δώσει κάτι που ξεχωρίζει 😁

Δεν το΄χω με τον τίτλο εδώ...

Υπάρχουν φάσεις στη ζωή, όπου απομακρύνεσαι από τους γύρω σου και διατηρείς αποστάσεις, ίσως όχι συνειδητά μα από εσωτερική ανάγκη. Αναζητάς τότε λίγη ηρεμία και γαλήνη, για να αποκαταστήσεις όσα αναστάτωσε μέσα σου κάποια ιδιαίτερη κατάσταση, η οποία απαιτούσε διαρκή επαγρύπνηση, ανησυχία και συνεχή προσπάθεια ώστε να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι αυτό γίνεται ακόμη χειρότερο, όταν το ιδανικό αποτέλεσμα μοιάζει κάπως με στόχο άπιαστο.

Έρχεται όμως η ώρα που το άπιαστο μετατρέπεται σε πραγματικότητα έπειτα από πολύ κόπο και σταθερή πίστη στο καλύτερο δυνατό. Αρχικά δεν το πιστεύεις ότι έχει συμβεί, μάλιστα τόσο που δυσκολεύεσαι να βάλεις φρένο στον πιεστικό ρυθμό που βρισκόσουν για αρκετό διάστημα.

Στη συνέχεια συνειδητοποιείς περιχαρής και με ανακούφιση ότι όλα πήγαν κατ' ευχήν, αποφεύχθηκαν τα χειρότερα και αποζητάς ενστικτωδώς να αποβάλεις την ένταση και να κάνεις μια ανασκόπηση όσων πέρασαν πλέον - μια διαδικασία που χρειάζεται μια σχετική απομόνωση (κατά την ταπεινή μου γνώμη). Εκεί είναι που δέχεσαι ένα τηλεφώνημα από αγαπημένη φίλη που σε σκουντά και σε παροτρύνει να επικοινωνήσεις ξανά με τον κόσμο... Σκέφτεσαι ότι ένα δίκιο το έχει, αφού πέρασε καιρός που δεν έστειλες μήνυμα, δεν έκανες ένα τηλεφώνημα και όχι μόνο σε εκείνη αλλά και σε άλλους φίλους.

Αποφασίζεις, λοιπόν, να κάνεις μερικά τηλεφωνήματα... Ωχ και τι το ήθελες!

Τα δυσάρεστα που ακούς σε κάνουν στιγμιαία να το μετανιώνεις, αλλά ξέρεις ότι πάντα συμπάσχεις και δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Θα επιθυμούσες να άκουγες ευχάριστα νέα, όμως αντιλαμβάνεσαι για πολλοστή φορά ότι παραγγελίες στη ζωή δεν χωρούν.

Κι αυτό έρχεται παράλληλα να το επιβεβαιώσει μία αιφνίδια και απόλυτα τρομακτική πτώση της λατρεμένης σου γατούλας από τον τρίτο όροφο! Φαίνεται ότι αποφάσισε να κάνει τον αλεξιπτωτιστή, αφού πριν δοκίμαζε να κάνει τον ακροβάτη εν μέσω ισχυρών ανέμων! Τη γλίτωσε από θαύμα είναι η αλήθεια γι' αυτό και το χιούμορ. Έτσι, πέρασε το εορταστικό τριήμερο με δυσάρεστα νέα από τη μία και από την άλλη με το σοκ και την αγωνία για την υγεία του μικρού κατοικίδιου.

Τώρα, γιατί έγραψα τα παραπάνω και μάλιστα σε δεύτερο πρόσωπο, με σιγουριά δεν μπορώ να το πω.

Για να μην ξεχνάμε τους "τοίχους"...

Μια και είμαστε "για τα πανηγύρια" - κυριολεκτικά και μεταφορικά - και αφού μόνοι μας εντελώς δεν μπορούμε αυτό να το αλλάξουμε παρά μόνο να συμβάλλουμε με όποιο τρόπο έχει στη διάθεσή του ο καθένας, ας ασχολούμαστε και με κάτι ευχάριστο πού και πού, ειδάλλως θα "λαλήσουμε"!

Και μέχρι "ο αλέκτωρ να λαλήσει" στα αυτιά όλων των γελοίων δίποδων (που βλάπτουν πολύ σοβαρά τους πολίτες και τον τόπο) τη λήξη τους (πάντα έρχεται η ώρα για όλους), ας πάμε να θυμηθούμε τους ταλαίπωρους "τοίχους" τι έχουν να μας πουν...

Πολύ καιρό είχα να τους "ακούσω" :)

💛 Χωρίς μουσική δεν πάμε πουθενά...!

 

Μίλα μου για την "Άνοιξη"! Ποια είπαμε;

Οι εχθροί της Άνοιξης

Έρχεται φέτος κουρασμένη
η Άνοιξη
(να) κουβαλάει τόσα χρόνια
τα λουλούδια πάνω της.

Σκοτεινοί άνθρωποι
στις γωνιές την παραμονεύουν
για να την τσακίσουν.

Αυτή όμως
με κρότο
ανάβει ένα-ένα
τα λουλούδια της
στα μάτια τους τα ρίχνει
(για) να τους στραβώσει.

Μίλτος Σαχτούρης, Ποιήματα (1945-1971), Ἐκδόσεις Κέδρος, 2000

 

Μια και μπαίνει δειλά δειλά η Άνοιξη μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δε νομίζω ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο από το παραπάνω ποίημα του Σαχτούρη. 

Έχω άδικο;

@  Και μουσική από τα παλιά, στην οποία έπεσα τυχαία!

Ένα χιούμορ έχουμε, μην το χάσουμε!

Μικρές ανάσες με χιούμορ - ακόμα κι αν μοιάζει τετριμμένο ή απλοϊκό!

Αναγκαίο στην καθημερινότητα όπως οι ... ανάσες!

Να μερικά ανώνυμα που πέτυχα σε μια γύρα στο διαδίκτυο και τα παραθέτω ατάκτως, δίχως συγκεκριμένη ροή μα με απόλυτη ελευθερία...

"Γιατί οι άντρες κυνηγούν γυναίκες που δεν έχουν καμία απολύτως πρόθεση να τις παντρευτούν; Για τον ίδιο λόγο που οι σκύλοι κυνηγούν αυτοκίνητα που δεν έχουν καμία απολύτως πρόθεση να τα οδηγήσουν."

"Η διαφορά ανάμεσα στη συμμετοχή και στη δέσμευση είναι σαν τα αυγά με μπέικον. Η κότα συμμετέχει, το γουρούνι δεσμεύεται."

"Τα μικρά κορίτσια αγαπούν τις κούκλες, τα μικρά αγόρια αγαπούν τα στρατιωτάκια. Τα μεγάλα κορίτσια αγαπούν τα στρατιωτάκια, τα μεγάλα αγόρια αγαπούν τις κούκλες."

"Γιατί στους τυφώνες δίνονται γυναικεία ονόματα;
Γιατί έρχονται θερμοί και υγροί και φεύγουν με σπίτια και αυτοκίνητα."

"Μην κρατάς αρνητική στάση λέγοντας «δεν θα πετύχω, δεν θα πετύχω». Προτιμότερη είναι η θετική στάση: «θα αποτύχω, θα αποτύχω»."

"Προκατειλημμένος είναι κάποιος που είναι πολύ ξεροκέφαλος για να δεχτεί τη γνώμη μου."

"Πίστευα πως όλοι πρέπει να πληρώνουμε τους φόρους μας με χαμόγελο. Tο προσπάθησα, αλλά εκείνοι επέμεναν να θέλουν μετρητά."

"Δεν έχω κοιλιά, έχω ένα προστατευτικό στρώμα γύρω από τους γραμμωμένους κοιλιακούς μου μύες."

"Ο άνθρωπος παντρεύεται από έλλειψη γνώσης, χωρίζει από έλλειψη υπομονής και ξαναπαντρεύεται από έλλειψη μνήμης."

"Ποιο είναι το χειρότερο: η άγνοια ή η αδιαφορία;
Ποιος ξέρει…τι με νοιάζει…"

"Αν δεις άνθρωπο που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, να είσαι βέβαιος πως αυτή είναι η μόνη μεγάλη ιδέα που πέρασε ποτέ από το μυαλό του."

"Ποτέ μη μαλώνεις με έναν χαζό. Σε κατεβάζει στο δικό του επίπεδο και σε νικάει λόγω μεγαλύτερης εμπειρίας."

"Αν ο Θεός ήθελε να παίρνουμε τη ζωή στα σοβαρά, δεν θα μας είχε δώσει την αίσθηση του χιούμορ."

 

Γι' αυτό δεν χάνουμε το χιούμορ μας με τίποτα, ό,τι κι αν συμβαίνει! Αν το χάσουμε κι αυτό, τότε χαθήκαμε τελείως!

😎 Εικόνα και μουσική άσχετα με το θέμα, όμως τα επέλεξα γιατί απλά μου άρεσαν - ελεύθερα κι ωραία!